Czuły modernizm. Społeczna historia Mistera Warszawy. 50 lat razem
pod redakcją Emilli Kiecko i Wiktorii Szczupackiej
z fotografiami Antoniny Gugały
Instytut Architektury, Warszawa-Kraków 2019
Opieka redakcyjna
Dorota Leśniak-Rychlak
Redakcja
Jolanta Chrzanowska-Pieńkos
Konsultacje faktograficzne
Monika Chylińska, Małgorzata Złotkowska-Mikita
Recenzja
Aleksandra Kędziorek
Projekt graficzny i skład
Martyna Wyrzykowska
liczba stron: 112
oprawa: twarda
nakład: 500 sztuk
format: 16 x 23,5 cm
ISBN 978-83-63786-20-5
cena: 20 zł
Książka dostępna podczas spotkań autorskich, w księgarni artystycznej w Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki, pl. S. Małachowskiego 3, Warszawa, oraz w księgarni fundacji Bęc Zmiana, ul. Mokotowska 65, Warszawa
Projekt współfinansuje m.st. Warszawa
Spis treści:
- Wstęp
- Mister Warszawy z ulicy Promyka
Emilia Kiecko - Zaplecze handlowo-usługowe Mistera Warszawy 1969. Plany i realizacje
Piotr Knapik - Architektka, sąsiadka, córka. Historia bloku przy ulicy Promyka 5 w Warszawie w trzech ujęciach
Wiktoria Szczupacka - Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej. Całe życie przy Promyka
Małgorzata Złotkowska-Mikita - Pole twórczych przekształceń
Antonina Gugała
Dziesięciokondygnacyjny budynek przy ulicy Promyka 5 w Warszawie, nazywany przez mieszkańców stolicy „deską”, wchodzi w skład osiedla Kępa Potocka zaprojektowanego przez Hannę Graf-Chylińską i Bogusława Chylińskiego. Został oddany do użytku w 1969 roku, rok później wyróżniony przez redakcję „Życia Warszawy” tytułem Mistera Warszawy 1969, a w październiku 2019 roku wpisany do gminnej ewidencji zabytków. Choć daty te dzieli pół wieku, okres pomiędzy nimi, wypełniony codziennym życiem mieszkańców i stałym użytkowaniem przez nich budynku pozostaje dla historii architektury właściwie niewidoczny. W dziedzinie badań skupionych zwykle na projektach architektonicznych, sylwetkach ich twórców, procesie projektowym i realizacyjnym perspektywa użytkowników pojawia się stosunkowo rzadko […]. Redaktorki książki Czuły modernizm, Emilia Kiecko i Wiktoria Szczupacka, postanowiły to zmienić: biorąc na warsztat historię „ostatniego Mistera z epoki Gomułki”, przyjrzały się codziennemu funkcjonowaniu i recepcji architektury powojennego modernizmu. Punktem wyjścia dla książki składającej się z czterech artykułów różnych autorów i eseju fotograficznego były wywiady pogłębione z mieszkańcami bloku przy ulicy Promyka 5. Uzupełnione o dane pochodzące z kwerendy archiwalnej oraz wspomniane studium fotograficzne dały szerszy obraz recepcji architektury mieszkaniowej późnego modernizmu.
z recenzji Aleksandry Kędziorek
„Nasz betonowy plaster miodu. Wszystko dookoła runie, a on będzie stał”.
jeden z mieszkańców o bloku przy ulicy Promyka 5